Krioterapia

Krioterapia jest formą leczenia wykorzystująca niskie temperatury. Stosowana jest w celu pobudzenia określonych procesów fizjologicznych oraz zniszczenia patologicznie zmienionych tkanek. Znajduje zastosowanie w leczeniu schorzeń narządu ruchu, schorzeń układu nerwowego oraz w w usprawnianiu sportowców. W terapii najczęściej używane do tego celu są aparaty z butlami wypełnionymi ciekłym azotem bądź dwutlenkiem węgla. Temperatura uzyskana z pary gazu wydobywającego się z dyszy waha się między -100 a -180°C.

Krioterapia miejscowa - efekty terapeutyczne:

1. Podwyższenie progu bólowego.

2. Miejscowe przekrwienie okolicy chłodzonej.

3. Wzmożenie wydzielania hormonów.

4. Wydzielanie endorfin.

5. Zmniejszenie obrzęków.

6. Obniżenie napięcia mięśni.

7. Obniżenie aktywności procesów zapalnych.

8. Pośrednio dzięki skojarzeniu z kinezyterapią, zwiększenie zakresu ruchomości stawów oraz siły

mięśniowej.

9. Skrócony okres rekonwalescencji po urazach sportowych.

10. Zastosowanie natychmiastowe po oparzeniu pozwala na gojenie się skóry bez infekcji i blizn

Wskazania:

Choroby narządu ruchu:

- stany po urazach i przeciążeniach,

- obrzęk po złamaniu kości oraz zwichnięciach i skręceniach stawów,

- ostre zapalenia tkanek miękkich okołostawowych,

- zespoły bólowe kręgosłupa;

2) Choroby reumatyczne:

- reumatoidalne zapalenie stawów w okresie ostrym oraz zaostrzenia

- artropatia łuszczycowa

- stany bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów

3) Choroby układu nerwowego:

- nerwobóle nerwów obwodowych oraz zespoły bólowe rwy kulszowej i ramiennej w okresie ostrym,

- stany wzmożonego napięcia mięśni – jako przygotowanie do kinezyterapii.

Przeciwwskazania:

- stany nadwrażliwości na zimno,

- krioglobulinemia, hemoglobinuria napadowa nocna, zespół Raynauda,

- przebyte zakrzepy żylne i zatory tętnic obwodowych,

- niedoczynność tarczycy,

- nadmierna labilność emocjonalna (m.in. potliwość skóry),

- choroby nowotworowe,

- duża blizna,

- znaczna niedokrwistość,

- wyniszczenie i wychłodzenie organizmu,

- ropno-zgorzelinowe zmiany w kończynach dolnych,

- ostre schorzenia dróg oddechowych,

- zespół Sudecka,

- zmiany skórne popromienne,

- zapalenie miedniczek nerkowych, pęcherza moczowego,

- odmrożenia.